Imej Satelit Dedah India Serang Tapak Nuklear Kirana Hills Di Pakistan Ketika Operasi Sindoor

Lebih dua bulan selepas pihak berkuasa India menafikan sebarang serangan ke atas kompleks strategik Kirana Hills di Pakistan semasa Operasi Sindoor, imej satelit beresolusi tinggi yang dianalisis oleh pakar perisikan geo-lokasi antarabangsa kini membuktikan keadaan sebaliknya.

Imej yang diperoleh daripada Google Earth dan dianalisis oleh penyelidik perisikan geospatial, Damien Symon, menunjukkan dengan jelas kesan impak peluru berpandu di kawasan Kirana Hills yang terletak di daerah Sargodha, Pakistan—lokasi yang telah lama dikenali sebagai pusat berkait rapat dengan program pembangunan senjata nuklear Islamabad.

Pendedahan ini sekaligus menolak penafian keras India sebelum ini dan mendedahkan bahawa Operasi Sindoor yang dijalankan pada Mei 2025 sebenarnya menyasarkan sasaran strategik jauh lebih dalam dari yang didedahkan kepada umum.

Symon telah memuat naik imej satelit yang dianalisis itu ke platform X (dahulunya dikenali sebagai Twitter), dengan kenyataan berikut: “Kemas kini imej dari Google Earth bagi kawasan Sargodha, Pakistan yang dirakam pada Jun 2025 menunjukkan—1. Lokasi impak serangan India di Kirana Hills pada Mei 2025; 2. Landasan di Pangkalan Udara Sargodha yang telah dibaik pulih selepas serangan India pada Mei 2025.”

Imej yang disertakan menunjukkan bukti kesan impak di kawasan Kirana Hills dan kerja-kerja pembaikan yang sedang atau telah selesai dijalankan di landasan Pangkalan Udara Sargodha, memperkukuh lagi dakwaan bahawa kedua-dua lokasi strategik itu telah menjadi sasaran serangan peluru berpandu oleh India.

Penemuan ini menghapuskan segala keraguan mengenai penglibatan India dalam menyerang sasaran berkepentingan tinggi Pakistan, khususnya tapak-tapak berkaitan program nuklear negara tersebut.

Kirana Hills telah lama menjadi perhatian komuniti perisikan antarabangsa sebagai salah satu tapak utama bagi ujian senyap (cold test) senjata nuklear Pakistan yang dijalankan secara rahsia sepanjang dekad 1980-an.

Ujian ini melibatkan pengaktifan komponen senjata nuklear tanpa menyebabkan letupan nuklear sebenar, bertujuan mengesahkan reka bentuk dan keberkesanan sistem peledak.

Antara tahun 1983 hingga 1990, beberapa ujian dipercayai telah dilakukan dalam terowong bawah tanah yang dibina di dalam kawasan berbukit Kirana Hills, menjadikannya salah satu ‘tapak warisan’ dalam naratif keupayaan nuklear Pakistan.

Walaupun ujian nuklear sebenar kemudiannya dipindahkan ke Chagai Hills di Balochistan pada tahun 1998—ketika Pakistan membalas ujian nuklear India di Pokhran—Kirana Hills kekal penting dari segi simbolik dan strategik.

Kepastian bahawa tapak seumpama ini telah diserang India merupakan lonjakan besar dalam doktrin ketenteraan rantau Asia Selatan.

Penganalisis percaya ia menunjukkan perubahan pendekatan New Delhi daripada doktrin penahanan (deterrence) konvensional kepada pelaksanaan serangan awal yang bersifat punitif ke atas sasaran bernilai tinggi di wilayah Pakistan.

Menurut laporan yang dikongsi oleh pakar pertahanan rantau ini, Operasi Sindoor melibatkan pelancaran sekurang-kurangnya 15 peluru berpandu jelajah supersonik BrahMos—yang mempunyai jarak antara 300 hingga 500 kilometer dan mampu membawa kepala peledak seberat 200-300kg—serta beberapa jenis senjata berpandu ketepatan tinggi lain ke atas sasaran-sasaran strategik Pakistan.

Sebanyak 11 daripada 13 pangkalan udara utama Pakistan dilaporkan mengalami kerosakan dalam serangan pelbagai paksi itu, sekaligus mengganggu keupayaan pertahanan udara, sistem amaran awal dan kebolehan operasi tempur hadapan negara itu.

Imej satelit yang menunjukkan pembaikan pantas di landasan Pangkalan Udara Sargodha mengisyaratkan bahawa pangkalan tersebut sama ada mengalami kerosakan besar atau secara sengaja disasarkan kerana kepentingan strategiknya.

Sargodha merupakan antara pangkalan udara paling penting milik Tentera Udara Pakistan dan dipercayai menjadi lokasi simpanan sistem peluru berpandu balistik Shaheen serta pesawat tempur JF-17 Block III yang dikonfigurasikan untuk misi berkaitan strategik.

Hakikat bahawa India menyerang kedua-dua Kirana Hills dan Pangkalan Udara Sargodha mengesahkan niatnya untuk menyasarkan kapasiti tindak balas nuklear Pakistan serta mengganggu kesiapsiagaan strategik negara itu dalam menghadapi konflik.

Walaupun India terus mengekalkan pendirian tidak mengaku secara rasmi, pendedahan bukti satelit ini meletakkan tindakannya di bawah perhatian ketat komuniti antarabangsa dan pemerhati pertahanan.

Penganalisis geopolitik melihat serangan ini sebagai mesej tegas kepada pihak tentera Pakistan bahawa tidak ada lagi tempat selamat yang kebal daripada serangan peluru berpandu berketepatan tinggi sekiranya New Delhi menganggap sesuatu sasaran itu sebagai ancaman terhadap keselamatan nasionalnya.

Keupayaan India melancarkan serangan sebegitu secara senyap dan dengan keberkesanan tinggi menonjolkan kemajuan teknologi ketenteraan negara itu—termasuk keupayaan penyelarasan maklumat satelit masa nyata, sistem peninjauan ketepatan tinggi, serta peluru berpandu seperti BrahMos dan Nirbhay.

Sebaik sahaja Operasi Sindoor selesai, media sosial seperti X, Telegram dan Facebook dibanjiri dengan dakwaan bahawa India telah menyerang Kirana Hills.

Dakwaan ini telah dinafikan sepenuhnya oleh pihak Inter-Services Public Relations (ISPR), sayap media Angkatan Tentera Pakistan, yang menyifatkannya sebagai “berita palsu dan rekaan” bertujuan mencetuskan panik dalam kalangan rakyat.

“Angkatan Tentera Pakistan sentiasa berwaspada dan bersedia untuk mempertahankan setiap inci wilayah kami,” kata kenyataan ISPR. “Sebarang dakwaan mengenai serangan peluru berpandu ke atas Kirana Hills adalah tidak benar dan sebahagian daripada kempen disinformasi berniat jahat.”

India turut mengeluarkan kenyataan bersifat sindiran melalui Air Marshal A.K. Bharti, Pengarah Operasi Udara India: “Terima kasih kerana memberitahu kami bahawa Kirana Hills mempunyai pemasangan berkaitan nuklear. Kami tidak tahu mengenainya. Dan kami tidak menyerang Kirana Hills, apa sahaja yang ada di situ.”

Kenyataan itu, walaupun bersifat menyindir, dilihat sebagai usaha untuk mengekalkan ambiguiti operasi dan mengelakkan pengesahan terbuka terhadap serangan ke atas tapak berkaitan nuklear.

Namun dengan bukti visual yang kini tersebar luas, sukar bagi kedua-dua pihak untuk terus berdiam diri tanpa mencemarkan kredibiliti masing-masing di mata dunia.

Kebisuan Pakistan terhadap kerosakan yang disahkan satelit itu mungkin berpunca daripada pertimbangan strategik dalaman.

Mengakui bahawa sebuah tapak nuklear bersejarah telah diserang secara langsung akan menimbulkan persoalan serius mengenai keselamatan senjata nuklear negara itu serta membuka ruang kepada tekanan antarabangsa, khususnya daripada badan pengawasan seperti IAEA dan kuasa besar dunia.

Dengan hubungan diplomatik antara India dan Pakistan kekal tegang serta insiden-insiden di sempadan yang terus berlaku, pendedahan imej satelit ini bakal merumitkan sebarang inisiatif pemulihan hubungan antara dua kuasa nuklear Asia Selatan itu.

Lebih luas lagi, insiden ini menekankan peranan penting perisikan satelit komersial dalam membongkar maklumat sulit dan menangkis propaganda negara—era baharu pengesahan awam dalam medan konflik moden.

Operasi Sindoor kini akan dikenang bukan sahaja kerana skala dan keberaniannya, tetapi kerana menandakan pelanggaran garis merah strategik yang telah lama wujud dalam konflik India-Pakistan.

Dengan India kini menunjukkan kesediaan untuk menghapuskan doktrin kebal terhadap tapak nuklear, negara-negara serantau—termasuk China—akan menilai semula doktrin pertahanan masing-masing berdasarkan realiti baharu peperangan berasaskan ketepatan tinggi dan pengawasan orbit tanpa henti.